Maak eens een stageverslag... tijdens de stage!

Toen mijn wekker afliep en ik nog bijzonder slaperig lag te slapen, besloot ik dat ik maar niet om kwart over acht op het bureau zou zijn. Als Delphine om negen uur mag komen, dan ik ook. Uiteindelijk bleef ik nog een half uurtje liggen, en met douchen en ontbijten meegerekend raakte ik toch nog om kwart voor negen op kantoor. Ik moest natuurlijk meteen alles vertellen over mijn reizen... en in plaats van dan allemaal tegelijk te komen luisteren gebeurde dat natuurlijk bureautje per bureautje. Zo kom je wel een ochtendje door natuurlijk!

Michael wist nog niet direct wat hij mij deze week kon geven, dus besloot hij dat ik misschien aan mijn stageverslag kon beginnen. En wie ben ik om dat tegen te spreken... ik begon dus vol goede moed aan een zo netjes mogelijk verslag van al mijn activiteiten tijdens mijn drie weken in drie verschillende landen. Ongeveer halverwege kwam Michael mij opvissen voor een vergadering die ik mocht bijwonen. Delphine en ik deelden samen de papieren om mee te kunnen volgen, en volgens mij hadden we allebei evenveel moeite om bij de les te blijven...

De vergadering liep flink uit tot in de middagpauze, dus Francisco, Delphine en ik trokken meteen naar de overkant om te gaan eten. Het was pasta met spinazie-champignonsaus. De hoeveelheid keren dat ik hier al spinazie heb gegeten de laatste weken... ik zou zo langzamerhand wel in Popeye veranderd moeten zijn, haha! Na de middag werkte ik verder aan het stagerapport, en ik geraakte bijna helemaal klaar. Alleen de evaluatie vond ik een beetje moeilijk... dat zijn immers geen droge feiten meer he, dat is wat je er van vond en wat je geleerd hebt. En daar moet je natuurlijk de waarheid zeggen en tegelijk diplomatisch genoeg blijven. Of zo. Ik besloot het te laten liggen tot de volgende dag, kon ik er een nachtje over slapen.

Ik bleef nog tot zes uur mailtjes sturen en dergelijke interessante zaken, zodat ik daarna meteen kon gaan eten. Het was overdreven druk in het centrum... er is daar de komende drie dagen een conferentie of zo voor jongeren. Ik word echt achtervolgd door zesdejaars... Terwijl er maar eentje is dat dat mag! Na het eten - ik koos maar weer voor gewone broodjes met beleg, want ik heb het nog steeds niet voor Duitse Knackwurschten - wandelde ik weer naar mijn hotel. Intussen maakte ik nog een paar foto's, want die heb ik nog niet echt van hier. Het zal mij wellicht niet echt meer lukken naar Bonn te geraken, maar dan heb ik toch een paar sfeerbeelden van de Rijn en mijn dagelijkse wandeling van en naar het EZA kantoor. Kwestie van toch een paar herinneringen te hebben, want de tijd hier is zo snel voorbij gevlogen! Straks ben ik al weer thuis!