Schatzoeken, zonnebaden en voetbalkijken

Ik ben er niet zo vertrouwd mee pas om vijf uur in bed te kruipen, maar er zijn ongetwijfeld anderen in mijn omgeving. En ik geloof dat het dus vrij normaal is om dan een gat in de dag te slapen… helaas ben ik daar blijkbaar fysiek niet goed toe in staat. Ik werd wakker op een doodgewoon uur, een perfect uur om op te staan. Maar omdat ik bij hoog en bij laag had beweerd de hele dag in bed te blijven liggen, ging ik hoogstens even naar toilet en nam ik mijn iPod om nog wat muziek te luisteren. Zo doezelde ik een beetje weg, tot het moment dat ik besloot dat ik toch misschien nog wat zou kunnen slapen. Net op dat ogenblik werd Annelien wakker natuurlijk. De voorzienigheid… We stonden dus allebei op, improviseerden een ontbijtje en gingen aan de slag met allerlei vanalles.

Een van de vanalles-dingen die ons te doen stond, was een beetje rondrennen op zoek naar mensen die bijna vertrekken en nog niet in ons boekje hebben geschreven. En zo kwamen we in de gang beneden terecht, op zoek naar Hana, en vonden we daar ook Kerstin die in de storage room aan het snuisteren was. Prompt namen we er ook een kijkje, en wat een schatten daar allemaal liggen! Heel veel mensen die al vertrokken zijn hebben niet alles mee kunnen nemen op het vliegtuig. En dus liggen er een heleboel spullen die nog perfect voor gebruik zijn. Zo vond ik de flip-flops van Alana – in ruil voor dat zij mijn All Stars heeft mogen gebruiken vond ik dat ik de flip-flops nog wel een paar dagen mocht lenen – en haar hele korf vol shampoo en douchespullen. De shampoo nog boordevol, en nog wel van mijn merk. Komt mooi uit, nu hoef ik geen nieuwe bus shampoo meer te gaan kopen voor die laatste dagen. Ook Annelien vond nog iets interessants: een achtergelaten grijze trui. En laat Annelien nu net gek zijn op grijze truien… Het schatzoeken had dus een mooie buit opgeleverd.

Na het schatzoeken besloten we een poosje buiten te gaan liggen in de zon. Er zijn niet zoveel mensen meer over hier, dus het was maar een klein hoopje mensen op het gras: Tim in zijn zeteltje, Annelien en ik op een handdoek/deken en Miia op haar dekbed. Na een poosje kwamen ook Danial en Tom-van-vorig-semester er even bij zitten. Tegen de late namiddag begon de zon zich te verstoppen, en kregen we last van een heleboel vervelende fruitvliegjes die het op ons gemunt hadden. Ik besloot na een poosje dus maar naar binnen te gaan, en Annelien volgde ook. Nog eventjes terug naar de kamer, tot Kerstin om zes uur kwam kloppen om te vragen of we naar de voetbal kwamen kijken. Dat wilden we wel – een EK is dan wel geen WK, maar het blijft leuk – en dus verhuisden we naar de common room. De wedstrijd bleek echter niet zo interessant te zijn, en dus trokken we in de rust terug naar onze kamer en bleven we daar. We maakten eten – noodles, hele pikante noodles waardoor mijn neus weer open is voor de komende vierentwintig uur denk ik – en keken een filmpje. Dit keer was het Finding Neverland, en dat was zowat de zieligste film die ik had kunnen bedenken. Eigenlijk perfect om in de mood te komen voor de avond. Want natuurlijk was het weer afscheidsavond…

Dit keer waren het Hana en Manon en de andere Dutch Girls die vertrokken. We hebben dus met z’n allen nog een poosje in de common room gezeten, Easy Now gekeken en afscheid genomen. Ook de Franse meisjes vertrokken, dus van hen hebben we ook nog afscheid genomen. Onze gang wordt leger en leger, Vilhelmsro wordt saaier en saaier… Gelukkig zijn er nog een paar leuke mensen over om nu en dan iets leuks mee samen te doen. Na het afscheid was het alweer één uur ’s nachts, en we kropen dus maar snel ons bed in. En niet van plan vroeg op te staan morgen…