Tsjechië, ten points

Annelien had besloten dat vandaag een rustdag zou zijn, en ik geloof dat het grootste deel van Vilhelmsro – of toch degenen zonder examens – hetzelfde idee hadden. Daarom kwam het dus dat ik al uren voor haar wakker was. Ik bleef zelf extra lang in bed liggen want ik was ook behoorlijk moe – dat heb je dan als je om half drie gaat slapen, om half vier wakker wordt en om half vijf nog eens – maar uiteindelijk vond ik er niets meer aan en besloot ik uit bed te komen. Ik verzamelde al mijn kleren en douchespullen en trok naar de douche. Daar spendeerde ik een half uurtje, langer dan anders dus, voordat ik via een omwegje langs de slaapkamer mijn brunch ging maken. Ze hebben hier in de supermarkten overal heel veel van die schattige kleine pannenkoekdingetjes die je met veel suiker en jam kan eten. Het zijn geen poffertjes of blini’s, meer een mengsel tussen dat en verloren brood. Goed zoet van zichzelf dus al, maar oneindig veel beter met nog wat extra zoetstof erbij. Ik maakte dus een stapeltje van al die pannenkoekdingetjes op mijn bord, de microgolf in en daarna suiker erover, en zo kon ik aan mijn ontbijt beginnen. Het smaakte geweldig! Toen ik bijna klaar was, werd Annelien wakker en ik besloot haar een van mijn dingetjes aan te bieden. En daarmee was onze dag dan eindelijk uit de startblokken.

We bleven allebei een beetje in onze kamer rommelen totdat Irene ook wakker was. Annelien en zij gingen een koffietje drinken in de keuken, en toen ze even later op de gang gingen zitten kwam ik hen vergezellen. Ze waren net bezig met een discussie over wanneer ze naar McDonalds zouden gaan om eten op te halen en mee te brengen naar huis, om er dan mee door de gangen te lopen en iedereen jaloers te maken. Die woorden waren nog niet koud of Simon en Andy kwamen over onze gang gelopen, met McDonalds. Hun doel was de kamer van Tim, en we konden het gesprek dat volgde tot op de gang volgen. Heel interessant – maar niet voor publicatie vatbaar. De rest van de dag verliep zoals een rustdag moet verlopen: een beetje aanrommelen, hier en daar een bezoekje van een vriendje of vriendinnetje, dromen over junkfood. Dat laatste was vooral de bezigheid van de andere twee grieten. Ik maakte die avond een slaatje als avondeten – en ik was er zo trots op dat ik voor het eerst in tijden nog eens een foto van mijn eten heb gemaakt. Misschien komt dat ook wel omdat het voor het eerst in tijden weer eens eten was dat eruit zag om gefotografeerd te worden, en geen samenraapsel van dingen die toevallig in de koelkast zaten en misschien wel goed samen zouden passen.

Die avond was ik bezig met de usual avondstuff, toen Annelien binnen kwam stormen: kom je mee Eurosong kijken? Aangezien Zweden in de tweede halve finale zat, konden we die live op televisie bekijken. En zo doken we met een heleboel meiden in de zetel om gezellig commentaar te geven op alles wat we zagen. Jérémy zat ook een poosje bij ons, maar die is na een tijdje gevlucht – waarschijnlijk werkten we op zijn zenuwen door al die commentaar doorheen de show. Hij was allesinds zelf ook hilarisch: toen de Tsjechische inzending – voor de Belgen die dat niet hebben kunnen zien: een troepje grieten met lange benen en héle korte zilverpapierjurkjes – op het scherm verscheen riep hij uit: “Ten points!” Nog voor ze een noot hadden gezongen. De dames hier in huis waren allemaal wild enthousiast over de Deense inzending, en ik kreeg natuurlijk de volle laag toen ik voor de Letse Piraten koos. Maar het was grappig, en we waren best tevreden met wie er door ging naar de finale. Op drie ofzo na, maar je moet natuurlijk altijd mindere nummers hebben… We waren in elk geval al heel enthousiast voor de echte wedstrijd op zaterdag! Ik keerde als eerste terug naar onze kamer om mijn aflevering DC af te kijken – ik had mijn eigen cliffhnanger gecreëerd door te pauzeren middenin een val – en daarna gingen we slapen. En natuurlijk nét toen we in ons bed kropen en alle lichten uitgingen, stak Mathilde naast ons haar muziek aan en kreeg ze bezoekers over de vloer. Soms vragen we ons hier wel eens af of ze hier bovennatuurlijke krachten hebben…