Six heures, la Suède se lève

Het was half zes in de ochtend toen dezelfde British Boy als gisteren – Andy, met name – over de gang rondliep en in de keuken rommelde. Blijkbaar was hij uit zijn kamer gejaagd door zijn roommate omdat die een meisje bij had, en was het plan dat hij bij Tim zou slapen. Helaas had Tim ook een meisje mee, en toen moest die arme jongen helemaal op zoek naar een slaapplaats. Om half zes had hij die gevonden kennelijk, bij Greg. En dus maakte hij ons wakker door gewoon zichzelf te zijn. Annelien moest naar het toilet en toen ze terugkwam sliep ik terug een beetje. Maar zij kon niet meer slapen, en tegen kwart voor zes besloot ze dan maar op te staan. Dat heb ik allemaal wel gehoord, maar pas rond zeven uur begon het tot mij door te dringen dat ze eigenlijk veel te veel lawaai maakte: ik was op mijn hypersensitiefst en ik hoorde haar knabbelen, ik hoorde haar computer zoemen en ik hoorde de dialogen van haar film. En toen ze ook nog eens haar snoepzak opentrok, was het helemaal over: ook wakker, ook uit bed dan maar. Er was ten minste één goed ding aan: ik kon mijn was eindelijk doen – want dat stelde ik al een paar dagen uit en intussen had ik echt geen sokken meer.

Terwijl ik nog druk bezig was met heen en weer lopen tussen de wasmachines en mijn kamer – ergens tussendoor heb ik mezelf een blauw oog geslagen dankzij een openstaande schuif, je moet het maar doen – besloot Annelien buiten wat te gaan lezen in het zonnetje. Het duurde niet lang voordat haar actieterrein verlegd werd: samen met Irene sleepte ze hun matrassen naar buiten om in het gras te gaan liggen. Ik bleef nog even achter want ik had Maria beloofd een filmpje voor haar te maken. Dat hoefde natuurlijk niet in een keer klaar te zijn, maar ik wilde pas naar buiten toen ik het toch alvast begonnen was. Daarna vertrok Maria naar school en vond ik het tijd om iets te eten te maken. Ik was dan ook al vanaf zeven uur op, dringend tijd om bij te vullen dus! Ik hupste naar buiten – intussen in de bekende vermoeide giechelbui – en gooide mijn spullen alvast buiten en sleepte toen mijn medegrieten mee binnen om eten te maken. Het werd een slaatje, want dat paste goed bij het weer. Na het eten genoten we alledrie weer van de zon, en Annelien en ik vielen er zelfs helemaal bij in slaap. Lekker gevaarlijk om te verbranden, maar gelukkig maakte er iemand op tijd een lawaai toen ze de deur uit kwam, en werd ik weer tot de realiteit geroepen. Ik had genoeg van het buiten leven en transporteerde alles dus weer naar binnen. Tijd om terug een beetje ‘aan het werk’ te gaan. Het duurde echter niet lang voordat ik een bescheiden klopje op de deur hoorde: daar stond die arme computerloze Serene, die zich doodverveelde. Geen probleem, tegen verveling heb ik wel een paar remedies.

We gingen meteen aan het kletsen – natuurlijk mocht ze ook eventjes mijn computer gebruiken om een mailtje te sturen en een paar nieuwsberichten te lezen – en zo vloog de tijd al snel voorbij. Annelien kwam haar spullen binnen deponeren en liet weten dat ze met Irene naar Jönköping zou stappen. Ik liet langs mijn neus weg weten dat het niet zo erg zou zijn als ze toevallig een arme, eenzame pot Ben & Jerry’s tegen zouden komen. Daar wilde ik mij wel over ontfermen. Toen Annelien weg was, bleven Serene en ik nog een hele poos kletsen over alles en niets. Heel gezellig. Maar aan alle gezelligheid moet uiteindelijk een eind komen en zo trok ze rond avondetenstijd naar haar eigen kamer terug en ging ik weer verder met het filmpje voor Maria. Dat bleef natuurlijk zo veel het kon hangen, en dus had ik er mijn handen meer dan vol mee!

En toen was het etenstijd en wilde ik een pizzabroodje in de oven gaan stoppen. Maar net toen ik langs de spiegel liep, besloot ik dat mijn haar eigenlijk echt wel vervelend in mijn weg hing. En dus knipte ik er een stuk uit. Ik had besloten het zelf te doen, maar natuurlijk zag ik niet wat ik deed, en er was een mooi hapje uit. Dat zou ik nooit meer goed krijgen, dus riep ik Irene er maar bij. Die heeft het min of meer recht gekregen, maar het zal er de komende dagen nog eventjes gek uitzien. Vooral omdat ineens mijn ogen weer zichtbaar zijn, dat is niemand meer gewend! Daarna kon ik alsnog mijn eten in de micro gooien en het opeten natuurlijk, en toen werkte ik het filmpje af en was het tijd voor de avondvoorstelling: msn-en met het thuisfront, beetje film kijken tussendoor en voor de laatste keer – tot we ons plan weer opgeven natuurlijk – ijs eten. En daarna had ik liefst vroeg in bed gelegen, maar aangezien de tweede kamerbewoonster dat nog niet echt van plan was bleef ik nog een poosje wachten. En het werd beloond want uiteindelijk kwam Mamie thuis en kon ik met haar msn-en. Niet te lang meer, want mijn bedje begon steeds harder te roepen. “Kom slapen! Kom slapen! Ik ben zo lekker zacht!”