Was ik maar een filmmaker in 1930

Vanmorgen trokken Annelien en Irene al vroeg – nouja, alles is relatief natuurlijk – naar de fitness, en ik bleef moedwillig met mijn ogen dichtgeperst in bed liggen. Dat was niet makkelijk, want je vraagt je soms wel eens af hoeveel lawaai iemand kan maken bij het opstaan en hoe vaak je heen en weer door de deur moet lopen voor je effectief vertrekt. Maar ik bleef volharden en viel zelfs nog eventjes terug in slaap. Tot ik mij zorgen begon te maken over een bezoek aan de gsmgeldverkoper. Mijn krediet was namelijk op, en dat is niet zo handig. Stel dat ik dringend iemand nodig heb of in nood ben, moet ik toch een sms-je kunnen sturen of op zijn minst kunnen bellen! Maar omdat ik geen tijd had om een omweg langs de winkel te maken, besloot ik eerst – na een douche maar nog voor het ontbijt – via het internet eens te proberen herladen. Dat kan in België, dus waarom zou dat niet hier kunnen? Het kostte mij uiteindelijk een heleboel moeite om alles juist vertaald te krijgen – ik wilde niets verkeerds doen – en toen had ik door hoe het moest. En vijf seconden na mijn betaling kreeg ik geld op mijn gsm. Mooi zo. En het eerste wat ik ermee deed was Cheryl een verjaardagsberichtje sturen.

Daarna at ik mijn ontbijt en zorgde ik ervoor dat ik klaar was om naar school te vertrekken. Ik legde alles klaar en vergat toch nog mijn iPod toen ik buiten stond om op de bus te wachten. Gelukkig kwam Miia eraan en had ik hem niet nodig. Ze was vanmorgen al een fietstochtje gaan maken, en had nu dus geen zin meer om naar school te fietsen. Had ik geen enkel probleem mee! Ik vergezelde haar ook naar de bankautomaat en het studentenhuis om het yearbook te gaan halen. Dat is wel leuk om te bekijken, maar ik vind het zonde van het geld eigenlijk – goeie beslissing dus om er niet aan mee te doen – al zijn we wel van plan een paar foto’s te kopiëren… Na die korte omweg trokken we naar de montageklas en startte ik alles op. Even later kwamen Annelien en Irene eraan en konden we beginnen. Annelien en ik werkten aan onze schoolopdracht, Miia en Irene aan de Vilhelmsro-memory-film. En zij waren er maar met veel moeite vanaf te trekken – één keer geprobeerd en het draaide bijna uit op ambras, dus maar niet meer doen en deze verdeling houden. Wij monteerden het filmpje in juiste volgorde en bijna op juiste lengte, alleen de echte afwerking moet morgen nog. Het was lang werk, we waren pas om half zeven klaar. En toen moesten we natuurlijk nog boodschappen doen, dus het werd wel heel laat voordat we thuis waren.

Daar speelde het typische avondritueel zich af: eten, televisie kijken, chatten… Maar het was toch een beetje anders dit keer. In de hoofdgang is de internetmodem uitgevallen, en Manon en Miia en co hebben geen internet meer. Dus hadden we vanavond bezoek van Manon, die een beetje bij ons kwam zitten internetten. Best gezellig, zo met z’n drieën op de kamer. Al waren het er vaak ook twee want Annelien was door het huis aan het rennen met Irene op zoek naar leuke filmpjes van mensen die ze in de Vilhelmsro-memory-movie konden stoppen. Uiteindelijk ging iedereen zowat slapen en werd het weer rustig in kamer 61. Tijd om alle lopende zaken af te ronden en in bed te springen dus. Morgen wacht er immers weer een propvolle montagedag! En wie weet wat wacht er ons nog meer…