Eindelijk nog eens een saaie zondag

De laatste tijd is er zoveel aan de hand hier in Zweden dat ik bijna geen tijd meer over heb om er iets over te schrijven. Maar aan alles moet eens een eind komen, en met de nieuwe maand zijn ook de laatste weken hier aangebroken. Die zullen nog propvol zitten, maar de allereerste dag, die werd lekker ouderwets saai. Annelien en ik werden op een mooi uur wakker en ik vroeg natuurlijk meteen hoe haar avond was geweest. Dat bleek niet zo geweldig te zijn, blijkbaar was ik door heel wat commotie heengeslapen. De Grieten waren naar de stad gegaan en voordat ze konden beslissen waar ze hun avond zouden doorbrengen, waren ze Alana tegen het lijf gelopen. Negentien jaar en anderhalve meter hoog dronken Amerikaans geweld. Er zat dus niets anders op voor Irene en Annelien dan voor Alana te zorgen. Ze zijn met haar op de pier gaan zitten, waar ze haar ziel uit haar lijf heeft… jeweetwel… en dat is ze blijven doen voor de rest van de nacht. Uiteindelijk hebben de grieten met haar een taxi naar huis genomen en geprobeerd haar in bed te stoppen. Omdat ze niet zo goed meer reageerde werd verpleegster Manon erbij gehaald. Temperatuur gemeten en aangezien Alana onderkoeld was werd de ambulance gebeld. Die kon haar niet mee naar het ziekenhuis nemen aangezien dat al propvol lag met dronken Zweden – dat heb je dan natuurlijk als er een dorpsfeest aan de gang is… Dus moest er een beurtrol opgesteld worden dat er om het half uur iemand bij Alana ging kijken om te zien of ze nog reageerde en om haar terug op haar zij te rollen als ze verschoven was. Toen we dus net wakker waren besloot Annelien nog eens te gaan kijken. Even later kwam Manon ook langs, en schoot onze dag echt van start.

We wilden naar de Netto wandelen om een beetje eten te gaan kopen voor de komende dagen. Eerst liepen we nog eventjes bij Alana langs – die was wakker, en had totaal geen kater: blijkbaar is dat het voordeel van een hele nacht overgeven – en daarna vertrokken we. In de Netto kwamen we Miia tegen, dus het werd nog een gezellige terugtocht. We zaten eventjes buiten, maar ik vond het veel te warm en ging dus al snel naar binnen in de koelte van onze kamer. Nu en dan kwam er een bezoeker langs, zo werd het nog best gezellig. In de late namiddag trokken Irene en Annelien naar het dorp om McDonalds te gaan eten, ik bleef thuis en hield in de plaats een gezellig avondje met Manon. Dat hoeft niets speciaals te zijn, gewoon allebei met de computer hier zitten en kletsen terwijl we met andere dingen bezig zijn, of samen naar een dvd’tje kijken elk op onze eigen pc. Ik ga Manon heel erg missen als ze volgende week weg is, want de laatste maand hebben we elkaar zo goed leren kennen… Toen het al flink laat was, kwamen Annelien en Irene terug. Zij doken de andere kamer in om Harry Potter te kijken. Tegen de tijd dat ik besloot da het tijd was om te gaan slapen, waren ze allebei doodmoe – en dus heel hard aan het giechelen. Dat leverde een paar leuke foto’s op, en uiteindelijk besloot Annelien dat ze ook mee kwam slapen. En zo was onze saaie zondag ook weer voorbij, en waren we weer helemaal klaar voor een weekje hard werken.