Een dagje stop-motion-film, een avondje op de pier

Die maandag liep onze wekker af voor een dagje hard werken op school. We hadden geen les, maar aangezien Annelien visual director is voor onze tv show was zij ook verantwoordelijk voor het introductiefilmpje. Samen met Daphne hadden we vorige vrijdag op de vergadering al een beetje bedacht dat we een stop-motion filmpje met bilar zouden maken, en dat zouden we dus vandaag gaan doen. We gingen eerst langs New Vilhelmsro, waar Astrid een Zweedse landkaart bij haar roommate achtergelaten had voor ons. Daarna waren we veel te vroeg voor de bus, en dus gingen we er maar een poosje op een bankje in de zon bij zitten. Irene kwam bij ons zitten, ook Simon en Tim kwamen eraan om op de bus te wachten. De bus verscheen, en twee meisjes en twee jongens stapten in, Irene bleef achter om ons uit te zwaaien.

Het eerste wat ons te doen stond, was de camera halen in de televisiestudio. Normaal gezien hoorde de tweede groep daar druk bezig te zijn met de studio in orde te brengen voor hun show. Niemand te zien echter, en dus besloten we daar te filmen. Annelien haalde de bilar boven en we stippelden een route uit op de kaart die de autootjes moesten volgen. Vervolgens was ik degene die ervoor zorgde dat de auto’s vooruit gingen, Annelien was baas over de camera. Het duurde een klein uurtje voordat onze auto’s van Stockholm naar Gränna, verder naar Jönköping en Göteborg en weer terug naar Stockholm waren gereden. We hadden vijf minuten film, en dat zou gemonteerd moeten worden tot minder dan een halve minuut. Mijn respect voor stop-motion-filmers zoals Tim Burton werd er alleen nog maar groter door. We ruimden de studio terug op en trokken via de draaitrap naar de editing room. Konden we er meteen invliegen!

We zaten een hele poos te werken en het werd later en later. We kregen natuurlijk ook een beetje honger, en dus zijn we de automaat gaan overvallen beneden – de cafetaria sluit om vijf uur. Een van de automaten vrat mijn geld op en de bestelde twix bleef hangen, en natuurlijk zijn twee meisjes niet forsig genoeg om dat ding eruit te schoppen. Tweede twix bestellen dan maar. Uiteindelijk gingen we met onze buit terug naar boven en konden we nog eventjes terug verder. Op het einde van de dag reden onze autootjes vrolijk rond over de kaart, onder begeleiding van Belle and Sebastian en een heleboel ‘lawaai’-soundeffects. Alarmen, vliegen, helicopters, … We hadden er een beetje de slappe lach van gekregen, dat gebeurt natuurlijk als je zo lang voor de computer zit in een montagelokaal. En dus wandelden we vrolijk naar de bushalte en trokken we naar huis. We aten allebei ons avondeten op – slaatje natuurlijk, het weer vraagt gewoon om slaatjes – en daarna maakten we ons klaar om een avondje naar de pier te gaan.

Het was er best fijn voor een poosje, maar aangezien we geen zin hadden veel geld te betalen om op het bootfeestje van de Jibs-studenten binnen te kunnen en het buiten een beetje te fris werd, besloten we na een uurtje toch terug de bus naar huis te nemen. We waren in elk geval eventjes buiten geweest, en dat was verfrissend na een dag opgesloten in de montageklas. Op de bus naar huis zat ook Rachid, wiens voorlaatste dag het hier was. Uiteindelijk namen wij de gewone halte en bleef Rachid zitten voor de shortcut… om dan prompt later thuis te komen dan wij. Bleek dat hij vergeten was op het belletje te drukken… We zullen maar denken datie met ons in zijn hoofd zat, zeker? Zelf bleven we nog eventjes op onze kamer “chillen” voordat we in bed kropen. De dagen die volgen zullen gevuld zijn met alles behalve genoeg slaap, dus misschien maar best eventjes op voorhand extra inslaan!