Studiobouwers in actie

Het was kwart over acht toen de wekker afliep op dinsdagochtend, de eerste dag vroeg opstaan in een lange rij. Vandaag stond er op ons programma dat wij de studio de hele dag hadden. En dat zou geen overbodige luxe zijn, aangezien de volgende dag de helft van onze groep op ons tijdstip examen had… We besloten dus hard door te werken. De andere groep had hetzelfde de vorige dag kunnen doen – maar had dat kennelijk nagelaten, getuige het mailtje van een van de groepsleden. Vandaag zouden ze wel op post zijn, maar wij zouden onze studio met hand en tand verdedigen. We vlogen er meteen in van zodra we compleet waren, maar het bleek allemaal niet zo makkelijk te zijn. We hadden met een blue screen willen werken, maar daarvoor hadden we Josefina nodig. Zij was echter de hele dag in vergadering… Toen we haar uiteindelijk vonden hadden we het hele decor al opgezet – een bank van buiten op het terras, een vuilnisbak die op de broadcastdag zelf gevuld zou worden met allerlei afval en flessen, een plant, het blue screen achter de bank,… Om te voorkomen dat er verschuivingen zouden gebeuren op de set, besloot ik met tape een paar markeringen aan te brengen. Een scheidingslijn, en een 1 en een 2 op de grond getapet later was de verdeling compleet. Niet volledig eerlijk in het midden verdeeld, maar onze set was nu eenmaal groter en spectaculairder. Toen Josefina ons uitlegde hoe het blue screen werkte, konden we verder aan de slag. Maar het duurde niet lang voordat we tot de conclusie kwamen dat het geen goed idee was: met zo’n scherm op de achtergrond kan je geen verschillende camerastandpunten nemen want dan verschuift de voorgrond over de achtergrond. En dus schoven we ons moeizaam opgehangen doek weer weg.

We werkten nog een hele poos door, tot het tijd was voor de middagpauze. Die brachten we met z’n allen samen buiten door. Die ene arme Zweedse student die bij ons in de groep was ingedeeld – hij was in zijn eigen tv production les niet geslaagd en dus kreeg hij bij ons een tweede kans, omdat wij met een tekort aan mensen zaten – werd de hele tijd uitgevraagd door onze bende meiden. Gelukkig vond hij het niet erg, en bovendien was hij een harde werker en zorgde hij voor het licht – wat geen van ons snapte na de lessen van Haider, natuurlijk. Toen de middagpauze afgelopen was, werkten we verder totdat we op een probleem stootten. We konden helemaal niet repeteren vandaag als de reports niet in de computer waren gecaptured! We probeerden het verschillende keren maar niets lukte, zelfs de uitleg van Sven – van de andere groep, die eventjes binnen kwam gelopen – hielp niet. En dus zaten we vast… Ook met het script ging het maar traag. Gelukkig kwam alles uiteindelijk op zijn pootjes terecht. De reports konden gecaptured worden, het script was in orde en we konden repeteren. Zo nu en dan deed ik wel eens wat ik altijd doe met computers – ze laten flippen – maar er gebeurden geen grote rampen. Onze eerste repetitie ging goed, al was de tekst te kort en moesten we onze manuscriptgroep naar huis sturen met een extra taak: bijbreien! Maar naar huis konden we in elk geval wel – en nog wel vroeger dan de vorige dag.

Thuis at ik een beetje, en daarna keek ik een beetje televisieserie. Annelien deed hetzelfde, maar dan wel bij Irene op de kamer. Zij moest namelijk nog de rest van Harry Potter zien. Ik had ook een msnafspraakje met Mamie, en zo vloog de tijd weer voorbij. Zo ongeveer rond middernacht besloot ik langs Irene te lopen om aan Annelien te zeggen dat ik ging slapen. Besloten we uiteindelijk allebei te doen, maar daar kwam niets van in huis. Omdat er een heleboel mensen de volgende dag vroeg vertrokken, werd er overal in huis afscheid genomen. Op het terras, op de gang, in de hoofdgang,… We renden dus ook maar even rond met ons boekje, en we knuffelden onze buurman nog een laatste keertje. Er werden nog een paar foto’s genomen, en toen besloot ik toch maar een poging te gaan doen om in bed te kruipen. Annelien liep nog even rond, maar na een poosje kwam ze ook op de kamer. Het zag er wel niet goed uit: de gang was volledig ingenomen door de Fransen die afscheid namen van Rachid, en zij maakten met z’n allen meer lawaai dan de hele Beach Party bij elkaar! Het werd dus lekker laat voordat het een beetje uitstierf en ik met oordopjes in slaap viel. En dat terwijl we de volgende ochtend weer lekker vroeg uit bed moesten… Konden we in elk geval al oefenen voor hoe het zou zijn als we onze live tv broadcast hebben… de ochtend vlak achter de laatste Akademien!